Definicja Komunizm - Marksizm i Leninizm

Definicja KOMUNIZM - MARKSIZM I LENINIZM: Doktryna komunistyczna traktowana była w XIX wieku jako odmiana idei socjalistycznej. Artystami i największymi propagatorami nowożytnego komunizmu byli Karol Marks i Fryderyk Engels. Własne poglądy, a zarazem fundamenty doktryny komunistycznej, ogłosili w 1848 roku w Manifeście komunistycznym Artysty komunizmu w wydarzeniach historycznych dopatrzyli się prawidłowości,których kluczowym faktorem była walka dokonująca się między zróżnicowanymi klasami społecznymi. Walka klasowa trwała od zarania ludzkości i toczyła się o kontrolę nad środkami produkcji, a więc własnością. Walka związana była również z panowaniem ekonomicznym klasy posiadaczy nad klasą robotniczą zwaną proletariatem. W XIX-wiecznym społeczeństwie klasą, która posiadała w kraju największą kontrolę nad własnością, było bogate mieszczaństwo (zwane burżuazją) i właśnie tę klasę należało zwalczyć w walce z klasą robotniczą, która od czasów rewolucji przemysłowej stała się awangardą społeczeństwa. Przejęcie środków produkcji może się dokonać tylko na drodze rewolucji, która zniszczy klasę posiadaczy i sprawi, iż własność stanie się nieważna, bo każdy człowiek żyjący w komunizmie będzie mógł realizować własne pragnienia w przekonaniu hasła „każdemu wg jego potrzeb”. Równolegle z zanikiem klas socjalnych samolikwidacji będą ulegać państwa narodowe na rzecz wspólnoty ponadnarodowej skupionej wokół idei komunizmu. Widmo krąży po Europie – widmo komunizmu. Wszystkie potęgi starej Europy połączyły się w świętej nagonce przeciw temu widmu. (...) Czas najwyższy, by komuniści wyłożyli otwarcie wobec całego świata swój pkt. widzenia, własne cele,własne dążenia i bajce o widmie komunizmu przeciwstawili manifest samej partii. [Karol Marks, Fryderyk Engels, Manifest Komunistyczny, 1848] Wg komunistów człowiek nie jest w stanie utrzymać swojej autonomii,bo jest wciąż określany i ograniczany poprzez różne impulsy, na przykład historię, ekonomię i struktury socjalne. Jako jednostka człowiek nie przestawia w świetle doktryny komunistycznej dużej wartości: dla dobra ekipy i idei można go poświęcić. Człowiek ukształtowany poprzez klasę, do której należy, w strukturze socjalnej jest wyobcowany – jego byt jest określany poprzez przynależność do klasy i wynikające z tego przywileje własności. Dlatego prawdziwą wolność uzyska tylko człowiek żyjący w społeczeństwie komunistycznym bez podziału na klasy i potrzeby posiadania własności, bo wszystkie środki produkcji będą własnością socjalną. Dogmatem w doktrynie komunistycznej jest przekonanie, iż komunizm jest następnym etapem w historii ludzkości i skutkiem nieuchronności praw dziejowych. Może on zostać ustanowiony tylko na drodze rewolucji, która przebuduje struktury socjalne. Klasa robotnicza przejmie środki produkcji i będzie sprawować władzę na zasadzie dyktatury proletariatu. Władza jest nadzwyczajnie istotnym elementem doktryny komunistycznej: „Władza nie jest środkiem, lecz celem. Nie wprowadza się dyktatury po to,by ochronić rewolucję; robi się rewolucję po to, by ustawiać dyktaturę”. Pierwsze próby wprowadzenia doktryny komunizmu na sporą skalę podjęli działający w Rosji bolszewicy, którzy pod przywództwem Włodzimierza Lenina dokonali w październiku 1917 roku przewrotu w Petersburgu i przejęli władzę. Z chwilą objęcia władzy bolszewicy wyeliminowali inne ugrupowania polityczne i uzyskali pełną kontrolę nad krajem. Z czasem partia komunistyczna zupełnie opanowała wszystkie dziedziny funkcjonowania państwa. Posiadała pełen monopol na władzę, informację, kulturę. Religia była traktowana jako największe zagrożenie komunizmu. Ograniczono własność prywatną, nacjonalizując całe gałęzie przemysłu. Wolność i inne prawa naturalne jednostki zostały poważnie ograniczone albo zawieszone, powszechnie stosowano terror i inne środki przymusu. Cały XX wiek jest czasem ekspansji doktryn komunistycznych; w latach 20. komunizm ustanowiono w Mongolii. Po zakończeniu II wojny światowej komunizm zawitał na wszystkich kontynentach świata. Koniec XX wieku, przynosząc upadek komunizmu w Europie i Rosji, doprowadził do jego demontażu. Mechanizm utrzymał się w ograniczonym stopniu w Chinach i Wietnamie. Aktualnie w formie doktryny funkcjonuje w dwóch miejscach na świecie: w Korei Północnej i na Kubie. W ocenach sytemu komunistycznego pojawiają się przeciwstawne opinie; nie wszystkie z nich podkreślają rolę komunizmu w rozwijaniu zdobyczy społecznych. Jednak nie ulega zastrzeżenia, iż komunizm przyniósł zgon i cierpienia wielu mln ludzi, stworzył nieludzki mechanizm, gdzie deptano godność ludzką. Karol Marks (1818-1883) – niemiecki działacz rewolucyjny i filozof,artysta tak zwany socjalizmu naukowego, opartego na doktrynie komunistycznej. Był to pogląd uzasadniający konieczność obalenia mechanizmu kapitalistycznego na drodze rewolucji. Marks uważał,iż możliwe jest utworzenie społeczeństwa bezklasowego przez ustanowienie przejściowej dyktatury proletariatu