Definicja Płaca

Co oznacza PŁACA: Płaca to jest płaca pracownika za świadczenie pracy poprzez określony czas, na przykład godz.ę, tydzień lub miesiąc. Innymi słowy, płaca jest wynagrodzeniem, które uzyskuje gospodarstwo domowe od przedsiębiorstwa za to, że jego robota wykorzystana jest w procesie produkcji. Lub mówiąc jeszcze odmiennie, płaca jest ceną pracy. W analizach teoretycznych, ekonomiści na ogół traktują płacę godzinową jako płaca za najmniejszą, jednostkę czasu pracy. Wysokość płacy można wyrażać w ujęciu nominalnym albo realnym: • Płaca nominalna to wyrażona w pieniądzu cena, którą trzeba zapłacić pracownikowi za świadczoną poprzez niego pracę. • Płaca realna to rzeczywista siła nabywcza otrzymywanej płacy, a więc ilość towarów i usług, które można za nią kupić. Zmiany poziomu płac realnych oblicza się przez odliczenie od zmian płac nominalnych tempa wzrostu cen (inflacji). Płaca pracownika, które odpowiada iloczynowi płacy godzinowej i łącznej liczby przepracowanych godz., nie stanowi jednak całkowitych wydatków pracy ponoszonych poprzez pracodawcę. Przedsiębiorca obciążony jest dodatkowo tak zwany pozapłacowymi kosztami pracy, w skład których wchodzą podatki i obowiązkowe składki ubezpieczeniowe. Pracodawcy zwiększają wielkość zatrudnienia, jeżeli całkowite wydatki pracy związane z zatrudnianiem następnego pracownika są niższe od wartości wytworzonej poprzez niego pracy. W przeciwnym razie – gdy wydatki te przewyższają wydajność pracy - zatrudnienie nowego pracownika jest nieopłacalne. Zbyt wysokie płace – w relacji do osiąganej wydajności pracy - powodują spadek wielkości zatrudnienia. Na wysokość pozyskiwanych wynagrodzeń wpływa sporo czynników, w pierwszej kolejności jednak osiągana wydajność pracy. Ta natomiast zależy głównie od naszych kwalifikacji zawodowych, umiejętności i narzędzi, którymi pracujemy. Im jesteśmy lepszymi specjalistami, a używane urządzenia i technologia pozwalają na wykonywanie naszej pracy w sposób błyskawiczny i dobry, tym więcej dóbr i usług możemy wytworzyć. Tym samym nasze wynagrodzenia mogą abyć także wyższe Chociaż wydajność pracy jest głównym faktorem warunkującym wysokość płac, to na jej poziom wpływają także inne impulsy. Na idealnie konkurencyjnym rynku pracy powinna, ze względu na dużą konkurencję pomiędzy wszystkimi podmiotami - zarówno poszczególni pracownicy, jak i pracodawcy, nie mają istotnego wpływu na wysokość wynagrodzeń. Innymi słowy, pracownicy mogą podjąć pracę, a pracodawcy nająć pracownika jedynie za obowiązującą stawkę płac. W rzeczywistości, rynek pracy nie jest idealnie konkurencyjny, a dzieje się tak przynajmniej z dwóch powodów. Po pierwsze, nie wszystkie spółki są na tyle dużymi pracodawcami, że mają znaczący wpływ na wysokość płac, szczególnie na małych rynkach pracy. Gdy liczba alternatywnych możliwości zatrudnienia jest mała, pracodawcy mogą efektywnie ograniczać wysokość oferowanych wynagrodzeń. Drugą przyczyną braku doskonałej konkurencji to jest, że w wielu sytuacjach wysokość płac jest negocjowana poprzez związki zawodowe. Organizacje związkowe - reprezentując jednocześnie wielu pracowników - mogą wywierać ważny wpływ na wysokość oferowanych wynagrodzeń. Im większa siła negocjacyjna pracowników, tym większe prawdopodobieństwo wynegocjowania poprzez nich wyższych wynagrodzeń. Na siłę negocjacyjną pracowników, a tym samym wysokość ich płac, wpływają także zasiłki dla niepracujących. Im są one wyższe, tym mniej dotkliwe staje się bezrobocie, lecz zarazem słabsze bodźce niepracujących do akceptowania niższych wynagrodzeń. W okresach dobrej koniunktury gospodarczej, gdy pracodawcy chcą produkować coraz więcej i zaczynają silnie konkurować o pracowników, rośnie także wysokość wynagrodzeń. Wysokość płac uwarunkowana jest także wysokością pozapłacowych wydatków pracy. Im większe obciążenia podatkowe i pozapodatkowe są nakładane poprzez państwo na dochody uzyskiwane z pracy, tym niższe są wynagrodzenia, które wypłaca nam zatrudniający. Różnica pomiędzy dynamiką płaci nominalnych i realnych wynika z inflacji. Inflacja w Polsce abyła wysoka aż do końca lat 90-tych, lecz poczynając od 2002 roku już niewielka – efektem czego w latach 1995-99 silnie spadała dynamika płac nominalnych, przy wysokiej dynamice płac realnych. Do spowolnienia wzrostu płac realnych w latach 2000-2004 przyczyniło się z kolei wysokie bezrobocie