Słownik Narcyzm. Leczenie młodzieńcu nieszczęśliwie zakochanym w swoim własnym odbiciu. W w.
narcyzm co to jest

Czy przydatne?

Definicja Narcyzm

Co to znaczy NARCYZM: Termin ten zaczerpnięto z grec. mitu o młodzieńcu nieszczęśliwie zakochanym w swoim własnym odbiciu. W w najwyższym stopniu ogólnym rozumieniu: przesadne umiłowanie samego siebie. Termin ten może jednak przybierać różne znaczenia, w zależności od teoretycznej orientacji autora. W teorii psychoanalitycznej występuje narcyzm pierwotny i wtórny; standardowa psychiatria znaczy współcześnie tym terminem osobowość narcystyczną.
Narcyzm pierwotny w klasycznej psychoanalizie to jest inicjalne stadium rozwoju, w trakcie którego libido jest kompletnie zainwestowane w ja albo w ego, albo także, prościej, w ciało. Nowo narodzone dziecko, narcyz pierwotny, nie postrzega jeszcze swojej matki jako odrębnego bytu, a co za tym idzie, myli uzależnienie od matki, która natychmiast zaspokaja wszystkie jego potrzeby, z swoją omnipotencją. Od urodzenia musi upłynąć kilkanaście tygodni, zanim dziecko dostrzeże, iż źródło potrzeb znajduje się wewnątrz, zaś źródło ich zaspokajania na zewnątrz ja. Stadium to uważane jest za normalne u bardzo małych dzieci, jeżeli zaś utrzymuje się w momencie dorosłości, jest zwykle uznawane za nerwicę, charakteryzującą się miłością do samego siebie, która przewyższa, jeżeli nie wyklucza, miłość do innych.
Narcyzm wtórny to w klasycznej psychoanalizie miłość do samego siebie, która jest skutkiem wycofania libido z obiektów i osób i zainwestowania go w samego siebie. Narcyzm wtórny jest „próbą uśmierzenia bólu związanego z zawiedzioną miłością [do obiektu]” i pokonania wściekłości dziecka na tych, którzy nie reagują natychmiast na jego potrzeby, ale odpowiadają na potrzeby innych, co wytwarza w dziecku wrażenie, że zostało porzucone: „odrzucona miłość zwraca z powrotem ku ja jako nienawiść”. Z narcyzmem patologicznym, który „nie może być zwyczajnie uznany za fiksację na poziomie normalnego prymitywnego narcyzmu”, mamy do czynienia dopiero od momentu, gdy postęp ego pozwala na odróżnienie samego siebie od otaczających obiektów.
Pacjent — narcyz wtórny skarży się na niezadowolenie i poczucie bezsensu życia. Doświadcza poczucia pustki, depresji, charakteryzuje się niestabilną samooceną i brakiem zdolności współżycia z innymi. Nie potrafi przeżywać żałoby i unika bliskich związków. Fantazjuje o własnej omnipotencji i wierzy w własne prawo wykorzystywania innych do zaspakajania własnych potrzeb. Pragnie być podziwiany, lecz tych, którzy go podziwiają, traktuje pogardliwie. Jego poczucie godności zależy od wsparcia i akceptacji osób podziwianych. Pomimo iż odnosi sukcesy, życie wydaje mu się bezwartościowe.
Psychoanalitycy zauważają, iż zaburzenia narcystyczne stają się coraz bardziej powszechne. Koncentrują uwagę terapeutów w tej mierze, w jakiej najpierw wieku skupiały ją histeria i nerwice obsesyjne. Zdaniem Christophera Lascha owo rozpowszechnienie jest rezultatem warunków społeczno-kulturowych: „Narcyzm wydaje się najwspanialszym metodą radzenia sobie z napięciami i niepokojami współczesnego życia. Panujące warunki socjalne uwypuklają cechy narcystyczne, które są obecne, aczkolwiek w różnym stopniu, w każdym z nas.” Zdaniem J.Kovela do tych warunków należą: rozniecanie infantylnych pragnień poprzez reklamę, przypisywanie sobie autorytetu rodzicielskiego poprzez media i szkołę i racjonalizacja życia wewnętrznego wspólnie z towarzyszącą jej fałszywą obietnicą osobistego spełnienia. Cechy narcystyczne, takie jak łatwość w wywieraniu na innych dobrego wrażenia czy nieumiejętność zawiązywania bliskich stosunku, preferują u swoich pracowników spore spółki i organizacje.
Warunki społeczno-kulturowe przekształciły również rodzinę, gdzie kształtuje się podstawowa struktura osobowości. Zbiorowość, która obawia się, iż nie ma przed nią przyszłości, nie będzie poświęcała nadmiernej uwagi potrzebom kolejnego pokolenia, zaś wszechobecne poczucie braku ciągłości historycznej — plaga naszego społeczeństwa — jest szczególnie destrukcyjne właśnie dla rodziny. Wysiłki rodziców, by dziecko czuło się kochane i chciane, nie wystarczą, aby zamaskować podskórny chłód — oddalenie tych, którzy mają mało do przekazania następnemu pokoleniu i przyznają pierwszeństwo własnemu prawu do samorealizacji. Mieszanka emocjonalnego dystansu i prób przekonania dziecka o jego uprzywilejowanej pozycji w rodzinie — oto niezawodny przepis na narcystyczną strukturę osobowości.W 1889 wprowadzono definicja narcyzmu seksualnego do języka medycznego i znaczy osiąganie przyjemności seksualnej w miłości do siebie samego, wyzwalania podniecenia poprzez oglądanie własnego ciała w lustrze, własnych reakcji seksualnych. Ta forma narcyzmu (seksualna) jest jednak rzadko spotykana. Przejawami narcyzmu erotycznego mogą być: miłość ograniczona do własnego JA i własnego odbicia, do uznania poprzez drugą osobę, a więc „kocham go (ją), ponieważ mnie podziwia i kocha”; kult falliczny u nie wszystkich mężczyzn; kult własnych narządów płciowych u kobiet narzucających partnerom na przykład pieszczoty oralno-genitalne przy własnej niechęci czy wstręcie do obdarzania nimi partnera; częste zmiany partnerów seksualnych i mnożenie ich liczby jako przejaw przekonania o własnej potencji, atrakcyjności w tak licznie dokonywanych podbojach; obawa przed zarzutem bycia nudnym w ars amandi, stąd tendencja do mnożenia technik, pozycji seksualnych, by „olśnić partnera i wzbudzać jego podziw, uznanie”; potrzeba szukania stałych, nowych sensacji seksualnych, aby wzbudzić podziw dla samego siebie, udowodnić sobie bogactwo seksualnych możliwości; rywalizacja i agresja wobec osób postrzeganych jako atrakcyjne erotycznie, dążenie do ich ośmieszenia; włączanie do swego życia seksualnego wszelkich poznawanych nowości, form współżycia „by być na bieżąco”, na przykład gwałtowne upowszechnianie współżycia grupowego po publikacjach na ten temat.Reber A. (2000). Leksykon psychologii (s. 398). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
Lasch C. (2002). Narcystyczna osobowość naszych czasów. ResPublica
Starowicz L. (1999). Leksykon Encyklopedyczny Miłość i Seks. Wydawnictwo Europa
Definicja Neuroadaptacja:
Co to jest powiązane zarówno zarówno tolerancją, jak i zespołem abstynencyjnym. Możliwe jest rozwinięcie się neuroadaptacji u człowieka bez towarzyszących jej poznawczych poznawczych behawioralnych objawów narcyzm co znaczy.
Definicja Neuroprzekaźnik:
Co to jest wykorzystywanych jako środek komunikacji poprzez szczeliny synaptyczne; pomiędzy kolbkami końcowymi jednego neuronu a błoną komórki odbiorczej, po drugiej stronie synapsy. Działanie neuroprzekaźnika narcyzm krzyżówka.
Definicja NLP:
Co to jest Programowanie (NLP) - kierunek terapeutyczny stworzony poprzez Richarda Bandlera i Johna Grindera pod koniec lat 70-tych XX wieku w stanach zjednoczonych ameryki.Początkowo celem jego artystów było narcyzm co to jest.
Definicja Nikotynizm:
Co to jest Zespół uzależnienia od tytoniu. Odnosi się do stanu silnego uzależnienia od nikotyny, w wyniku, którego występuje zespół abstynencyjny w razie jej odstawienia. patrz także: nikotyna narcyzm słownik.

Leczenie Narcyzm znaczenie w Definicje leczenie N .

  • Dodano:
  • Autor: