Definicja Najważniejsze problemy polskiego społeczeństwa

Definicja NAJWAŻNIEJSZE PROBLEMY POLSKIEGO SPOŁECZEŃSTWA: Człowiek jako jednostka staje się częścią zbiorowości wtedy, gdy żyje na ustalonym obszarze wspólnie z innymi ludźmi i łączą go z nimi wspólne stosunki, a również problemy. Zróżnicowanie socjalne opisuje cechy członków społeczeństwa, może powodować poczucie krzywdy i niesprawiedliwości. Pośród wielu problemów społeczeństwa polskiego dominują właśnie te, które są powiązane z poczuciem sprawiedliwości i wieloma społecznymi oczekiwaniami. Bezrobocie i poszukiwanie pracy To jest na pewno jeden z ważniejszych problemów ostatnich lat. Zdaniem analityków obecna przypadek na rynku pracy wygląda lepiej niż kilka lat temu. Bezrobocie w skali państwie osiąga parametr 11%, lecz wykazuje tendencję spadkową. Wg danych, podanych w komunikacie Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej w marcu2008 roku, bezrobocie w tym roku powinno spaść do poziomu 10-9%. Powiększa się z kolei poczucie bezpieczeństwa osób pracujących – prawie 70% nie obawia się straty pracy w najbliższym czasie. Nadal prawie 40% ogólnej liczby niepracujących mieszka na wsi. Najwyższa stopa bezrobocia odnotowana jest w województwach: zachodniopomorskim, lubuskim i dolnośląskim i kujawsko-pomorskim. Najniższą stopą bezrobocia charakteryzują się województwa mazowieckie i małopolskie. Przypadek na rynku pracy skutkuje, iż coraz więcej ludzi poszukuje jej poza miejscem zamieszkania. W ostatnich latach nasiliła się emigracja zarobkowa zorientowana na wyjazd do pracy do krajów UE. Aktualnie chęć wyjazdu deklaruje prawie 9% Polaków. Dość trudno jednoznacznie ocenić to zdarzenie. Niesie ono zarówno pozytywne, jak i niekorzystne efekty. W poszukiwaniu pracy Polacy stali się jednym z bardziej dynamicznych i mobilnych narodów europejskich. Codziennością staje się przypadek, kiedy do pracy dojeżdża się kilka, kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt kilometrów. Nikogo nie dziwi już, iż ktoś mieszkający w Łodzi każdego dnia rano zajmuje miejsce w pociągu jadącym do Warszawy. Bardzo regularnie można spotkać ludzi, którzy mieszkają w mniejszych miejscowościach, lecz pracują w sporych miastach i tam spędzają roboczy tydzień, wracając do domu tylko na weekendy. Zmianom w ostatnich latach uległa również struktura bezrobocia. W mniejszym stopniu bezrobocie dotyka pracowników fizycznych czy niższego szczebla, ale rozkłada się bardziej równomiernie i dosięga również wysokiej klasy ekspertów. Dużego znaczenia na rynku pracy nabrały spółki zajmujące się poszukiwaniem odpowiednich kandydatów na różne stanowiska. Spółki takie funkcjonują raczej dzięki zleceniom, jakie przyjmują od większych spółek i organizacji. By przyszły pracownik mógł podjąć pracę na wyższym stanowisku, musi przejść liczne rozmowy i testy. Taka przypadek skutkuje, iż sporo osób, pośród których przeważają ludzie starsi, nie podejmuje pracy, gdyż nie orientuje się w całej procedurze rekrutacyjnej. Rozwarstwienie społeczeństwa Polskie społeczeństwo staje się coraz bardziej zróżnicowane. Faktorem różnicującym jest raczej przypadek finansowa. Ma ona bardzo spory wpływ nie tylko na jakość życia, lecz również na miejsce w hierarchii socjalnej. Opublikowane dane, jak także codzienna obserwacja rzeczywistości, da ją dość jasny obraz sytuacji Polski, gdzie różnice pomiędzy ludźmi ciągle się pogłębiają. Same tylko statystyki dotyczące bezrobocia pokazują wyraźnie, iż nie wszystkie województwa czy powiaty są w bardzo złej kondycji, inne w znacząco lepszej. Jaki może być wynik tak dramatycznych różnic? Drastyczne różnice w poziomie życia, w możliwości zaspokajania fundamentalnych potrzeb życiowych, w dostępie do nauki spowodują, iż powstaną „dwie różne Polski”. Jedna z nich będzie Polską biednych, pełną niepracujących absolwentów szkół ponadpodstawowych, ludzi, których średnie zarobki są znacząco niższe od średnich zarobków krajowych, druga – Polską bogatych, dobrze wykształconych osób. Socjologowie alarmują, iż takie zmiany struktury socjalnej doprowadzą do nie wykształcenia się szerokiej klasy średniej, która stanowi fundament społeczeństwa. Korupcja Od 2001 roku na zlecenie Fundacji im. Stefana Batorego wykonywany jest Program Przeciw Korupcji, w ramach którego przeprowadzono całą serię badań socjologicznych. Ich celem było poznanie codziennych doświadczeń korupcyjnych Polaków. Starano się uzyskać jak najwięcej informacji dotyczących korupcji, czyli jej częstotliwości i miejsca występowania, a również wysokości i rodzaju łapówek. Podsumowanie i porównanie wyników badań prezentuje zamieszczona tabela. Region prowadzonych badań 2000/2001 2006 W najwyższym stopniu skorumpowana tematyka życia społecznego Politycy 53% Służba zdrowia 53% Deklaracje badanych o udziale w procederze korupcji 14% 9% Deklaracje dotyczące osobistej znajomości osób biorących łapówki 30% 18% Wręczanie łapówek nieprzekraczających 100 zł 23% 22% Wręczanie łapówek ponad 500 zł 11% 20% [źródło: Program Przeciw Korupcji Fundacji im. Stefana Batorego, Codzienne Doświadczenia Korupcyjne Polaków, Barometr Korupcji 2006, Raport z badań] Zdaniem badanych powody korupcji tkwią w nas samych: w braku zasad moralnych, nieuczciwości, bezwzględnym dążeniu do celu, a trochę rzadziej w złych rozwiązaniach instytucjonalno-prawnych czy istnieniu tradycji. Konkretne przyczyny łapownictwa wymieniane są przeważnie w następującej kolejności: chęć bogacenia się, brak zasad moralnych i nieuczciwość, źle działająca i niesprawna administracja, zbyt ogromna liczba niejasnych regulaminów prawa, przyzwyczajenie do łapownictwa z czasów poprzedniego mechanizmu (PRL), powszechność łapownictwa we wszystkich społeczeństwach i czasach, niedostatek nie wszystkich towarów i usług. Przeważnie łapówka traktowana jest jako sposób na szybsze i bardziej skuteczne załatwienie kwestie. Pośród badanych w ramach programu Fundacji im. Batorego przeważnie padały stwierdzenia o praktycznych przyczynach dawania łapówek. Prezentuje to zamieszczona poniżej tabela. Wielkości w tabeli podane są w procentach.[źródło: Fundacja im. Stefana Batorego, Codzienne Doświadczenia Korupcyjne Polaków,Barometr Korupcji 2006, Raport z badań] Bezdomność W społeczeństwie są także ludzie pozbawieni żadnych środków do życia z różnych przyczyn. Ich przypadek życiowa jest nadzwyczajnie skomplikowana, żyją zwykle z tego, co uda im się zebrać na ulicy (kapitał, makulatura, butelki i tym podobne). Liczą także na wsparcie ze strony różnych organizacji, które tworzą dla nich miejsca, gdzie mogą się pożywić albo otrzymać ubrania czy środki czystości. Ustawa o pomocy socjalnej nie precyzuje definicje „bezdomny”, jednakże się nim posługuje. Najprostsza pojęcie, mówiąca, iż bezdomny to człowiek bez własnego mieszkania, jest niewiele dokładna – zważywszy na to, iż w Polsce prawie półtora miliona rodzin nie ma samodzielnego lokum. Kim jest zatem bezdomny? Wg socjologa Antoniego Przymeńskiego, to jest ktoś, kto „czasowo albo trwale nie jest w stanie własnym staraniem zapewnić sobie schronienia spełniającego min. warunki, pozwalające uznać je za pomieszczenie mieszkalne”. Panuje recenzja, iż kluczową powodem bezdomności w Polsce jest transformacja ustrojowa i jej efekty,takie jak bezrobocie, które utrwala poczucie braku perspektyw i ogólnej beznadziei. Zdaniem Mirosława Starzyńskiego, socjologa, członka Porady Opiekuńczej dla Bezdomnych przy Prezydencie Warszawy, to teza bałamutna choćby dlatego, iż bezdomni istnieli już w PRL-u, mimo iż kraj starało się ten fakt ukryć. Bezdomność była niewidoczna, gdyż każdy obywatel miał meldunek w dowodzie osobistym, tych zaś, którzy zmuszeni byli żyć na ulicy, nazywało się pasożytami społecznymi i zamykało w aresztach. „Pierwsza noclegownia powstała w Polsce siłami prywatnymi już w 1977 roku. Nazwano ją Domem Przyjaźni, tak aby władze nie zorientowały się, o co faktycznie chodzi” – argumentuje Starzyński. I dodaje, iż aż do lat 80. tysiące ludzi nie mających własnego kąta żyło w tymczasowych robotniczych barakach i hotelach lub poprzez całe życie przemieszczało się z jednej ogromnej budowy socjalizmu na następną. Kiedy zakończyło się „ogromne Budowanie”, hotele zamknięto, a całe rodziny zostały bez dachu nad głową.[Sławomir Mizerski, Lokatorzy Czarnej Dziury, „Polityka” 51/1998] Nie jest do końca pewne, ilu jest w Polsce bezdomnych – ich liczba jest bardzo trudna do oszacowania. Zamieszkują domy pomocy stworzone poprzez Marka Kotańskiego, dworce kolejowe, kanały, noclegownie i wszystkie inne miejsca, gdzie zimą mogą liczyć na odrobinę ciepła. Podjęte zostały starania o ustalenie dokładnej liczby osób bezdomnych, na razie co prawda tylko w jednym woj. (pomorskim), jednak taka inicjatywa, której pomysłodawczynią jest dr Anna Duracz-Walczak, socjolog z Warszawy, może zaowocować w przyszłości. Określenie gdyż rzeczywistej liczby osób bezdomnych pozwoli na opracowanie konkretnej strategii działania i przyczyni się do lepszego poznania sytuacji tych ludzi. Ubóstwo O ludziach bezdomnych i biedzie informują statystyki, jednak wiadomości te nie do końca odzwierciedlają prawdę. Szacuje się, iż powyżej 2 mln. Polaków nie dojada,nie płaci za mieszkanie i żyje na granicy nędzy. Pośród głownych przyczyn ubóstwa zmienia się bezrobocie (powyżej 3 mln. ludzi), niski poziom nauki, lecz powodów jest znacząco więcej. Odpowiednio z powszechnie przyjętymi definicjami za zagrożone ubóstwem uznaje się gospodarstwa domowe i wszystkich członków tego gospodarstwa domowego,których dochód do dyspozycji jest niższy od granicy ubóstwa ustalonej na poziomie 60% średniego dochodu w danym państwie. O poziomie ubóstwa decyduje sposobność zaspokajania głownych potrzeb życiowych. Zamieszczona poniżej tabela przedstawia trudności w ich zaspokajaniu pośród polskich rodzin. [źródło: GUS] Z analizy tabeli wynika, iż 9% gospodarstw nie mogło sobie pozwolić na kupno nowej, nieco lepszej jakościowo odzieży. U 36% gospodarstw trudności finansowe wywołują ograniczanie kontaktów towarzyskich. Osoby te nie mogły sobie pozwolić na to,tak aby raz w miesiącu zaprosić przyjaciół czy rodzinę nawet na skromny poczęstunek. W największym stopniu polskie rodziny muszą oszczędzać na wypoczynku i turystyce.Na tygodniowy wyjazd dla całej rodziny nie było stać 70% gospodarstw domowych. W nędzy żyje w Polsce prawie dwa miliony ludzi. Statystycy nędzę nazywają bardziej eufemistycznie: mówią o skrajnym ubóstwie. Tej ekipie ludzi nie starcza na najtańsze jedzenie i ubranie. W ubóstwie zaś – informuje GUS – żyje 5,5 mln. Polaków. To ludzie, którym starcza na najtańsze jedzenie, lecz każdego dnia ocierają się o katastrofę finansową. W tak zwany ubóstwie subiektywnym (ludzie, którzy uważają, iż egzystują poniżej własnego poczucia godności) żyje 12,5 mln. Polaków. Na po ziomie zaś minimum socjalnego – 16,5 mln. osób.Alarmuje opozycja, Rzecznik Praw Obywatelskich, sejmowa komisja rodziny:bieda staje się w Polsce coraz dotkliwsza. „Ubóstwo – pisze prof. Adam Zieliński w liście (z 25 sierpnia) do ministra pracy i polityki społecznej – coraz częściej do tyczy ludzi młodych, w tym w pierwszej kolejności dzieci. (...) w 1998 roku co druga osoba żyjąca w skrajnym ubóstwie nie miała ukończonych 19 lat, co trzecia – 14 roku życia. Pozostawianie rodziny w sferze ubóstwa skrajnego znaczy nie tylko brak możliwości zaspokojenia żadnych potrzeb wyższego rzędu, lecz także potrzeb elementarnych w dziedzinie wyżywienia czy ochrony zdrowia, co z powodu prowadzić może nie tylko do degradacji socjalnej, lecz i biologicznej”.[Wojciech Markiewicz, 100 najbiedniejszych Polaków, „Polityka” 41/1999] Warto pamiętać Polacy borykają się z różnymi problemami dnia powszedniego. Część z nich jest na pewno pozostałością po poprzednim systemie politycznym. Główne z nich to bezrobocie, emigracja zarobkowa, korupcja, rozwarstwienie socjalne. Nie ma jednej recepty na rozwiązanie wszystkich problemów, dotykających aktualnie społeczeństwo polskie, lecz przez konsekwentne działania można minimalizować ich niekorzystne efekty. Definicje - bezrobocie – przypadek, gdzie osoby zdolne do pracy nie mogą jej zdobyć; poziom bezrobocia wyraża się procentowo, dzieląc liczbę osób niepracujących poprzez liczbę osób aktywnych zawodowo - korupcja – regularnie wiąże się z osobami sprawującymi władzę i bazuje na czerpaniu poprzez niekorzyści majątkowych w zamian za podejmowanie decyzji; korupcja jest jednak definicją znacząco szerszym, występuje nie tylko pośród polityków, lecz również na przykład pośród biznesmenów i może dotyczyć wszystkich aspektów funkcjonowania człowieka - rozwarstwienie społeczeństwa – odmiennie zróżnicowanie społeczeństwa pod względem na przykład poziomu życia, sytuacji finansowej, dostępu do nauki, zaspokajania fundamentalnych potrzeb życiowych