Do czego służy SZLACHETNE TECHNIKI FOTOGRAFICZNE: Szlachetne techniki fotograficzne: techniki graficzne oparte na użyciu światłoczułości i garbujących właściwości chromianów, a również innych związków światłoczułych, lecz także tradycyjnej fotografii jako materiału wyjściowego. Od technik stricte graficznych odróżnia je niepowtarzalność procesu technologicznego, kierującego z reguły do otrzymania pojedynczej, wyjątkowej odbitki/obrazu. Od standardowych technik fotograficznych (analogowych) odróżnia je zarówno niepowtarzalność, jak i zastosowanie materiałów innych niż światłoczułe sole srebra. Aktualnie przeżywają renesans jako przeciwaga dla zalewu fotografii cyfrowej. Guma Opiera się na zmniejszeniu rozpuszczalności gumy arabskiej (uczulonej dwuchromianem amonu albo potasu) pod wpływem światła. Arkusz papieru (przeklejonego - przeważnie żelatyną, odpornego na wodę, regularnie z wyraźną, ziarnistą fakturą) pokrywa się zawiesiną kryjącego pigmentu w roztworze gumy arabskiej z dodatkiem dwuchromianu amonu albo potasu i ew. amoniaku. Istnieją jednak odmiany, gdzie nie stosuje się żelatyny jako warstwy nośnej (guma warszawska, guma paryska). Po wysuszeniu (w ciemności albo pomarańczowym świetle) papier naświetla się stykowo poprzez diapozytyw albo negatyw (w zależności od koloru pigmentu i papieru). W dalszym ciągu kładzie się go na powierzchni zimnej wody warstwą obrazową do dołu; po kilku minutach nie naświetlona guma arabska spływa wspólnie z pigmentem, odsłaniając papier. Po wysuszeniu można nakładać kolejne warstwy gumy z innym pigmentem i ponowne naświetlać poprzez inny negatyw (niezbędne jest oczywiście precyzyjne pasowanie obrazu); w ten sposób można uzyskać obrazy wielokolorowe. Obraz stworzony ta techniką jest syntetyczny, płaski, pozbawiony szczegółów i większości półtonów, lecz mimo to łagodny i miękki. Przeważnie tworzono w ten sposób portrety, martwe natury etc. Sceny z sporą ilością detali i wyraźnie zaznaczonymi planami (na przykład krajobrazy) wymagają sporego doświadczenia i bardzo dużego formatu obrazu. Szczyt popularności guma osiągnęła w Polsce w czasach przedwojennych, właściwie wszyscy ogromni polscy fotograficy mieli w życiorysie artystycznym gumowy epizod. Niestety, przewarzająca część prac wykonanych tą techniką nie dotrwała do naszych czasów. Pigment Wykorzystuje analogiczną do opisanej wyżej światłoczułość żelatyny uczulonej chromianem potasu albo amonu. Naniesioną na gładki papier warstwę żelatyny z barwnym pigmentem naświetla się stykowo, a w dalszym ciągu wywołuje w ciepłej wodzie. Jednak - gdyż warstwa żelatyny jest znacząco grubsza niż gumy - światło nie dociera do spodniej części żelatyny przylegającej do papieru wskutek czego naświetlona błona żelatynowa w czasie wywoływania oddziela się od papieru. Należy ją zatem na mokro przenieść na inne podłoże (niekoniecznie papierowe). Jeden obraz może być złożony z kilku takich warstw. Skutkiem mogą być zarówno wyjątkowo realistyczne pełnokolorowe odbitki fotograficzne jak i surrealistyczne albo przypominające popart kompozycje barwne. Dalekim potomkiem tej techniki jest pierwotna technologia tworzenia analogowych cromalinów Bromolej Opiera się na zjawisku garbowania (straty rozpuszczalności i umiejętności pęcznienia pod wpływem wody) żelatyny uczulonej chromianem potasu w obecności naświetlonych i wywołanych soli srebra tworzących obraz w klasycznej, czarno-białej technice fotograficznej. Zgarbowana żelatyna zachowuje się podobnie jak naświetlona płyta offsetowa: przyjmuje tłustą, olejną farbę a odpycha wodę. Gdyż tradycyjne materiały (papiery) fotograficzne składały się ze słabo zgarbowanej (tyle, aby nie spływała z papieru w trakcie obróbki chemicznej) żelatyny, zawierającej sole srebra, nałożonej na papier, wystarczało w kąpieli zawierającej chromiany i wspomagające mechanizm sole miedzi etc. zgarbować je proporcjonalnie do naświetlenia. Tak spreparowane odbitki należało pokryć cienką warstwą tłustej farby i usunąć jej nadmiar w ciepłej wodzie, by dostać olejny, monochromatyczny obraz o ciekawych przejściach światłocieniowych i charakterystycznie rozciągniętej krzywej kontrastu. Możliwe było - jak w tradycyjnej litografii - kilkakrotne odbicie obrazu na innych podłożach (przetłok), lecz wyjściowa matryca bardzo błyskawicznie ulegała zniszczeniu. Aktualnie wytwarzane papiery fotograficzne trudno zastosować w technice bromoleju.
- Definicja Sepia:
- Co to jest technik barwienia (tonowania) odbitek fotograficznych, użytkowana raczej w celu powiększenia trwałości odbitek. Jest realizowana w dwóch kąpielach. Pierwszy roztwór (na przykład heksacyjanożelazianu szlachetne techniki fotograficzne co to jest.
- Definicja Stereofotografia:
- Co to jest fotografia stereoskopowa - metoda polegająca na wykonaniu dwóch zdjęć obiektu z różnych punktów widzenia. Obserwacja takich zdjęć bazuje na patrzeniu prawym okiem na fotografię wykonaną z prawego szlachetne techniki fotograficzne definicja.
- Definicja Statyw Fotograficzny:
- Co to jest fotograficzny to stały stabilizator wykorzystywany do mocowania aparatu fotograficznego, bądź kamery filmowej albo telewizyjnej. Zwykle statyw fotograficzny to trójnóg z symetrycznie rozkładanymi w szlachetne techniki fotograficzne co znaczy.
- Definicja Sensybilizator:
- Co to jest substancja chemiczna dodawana do emulsji światłoczułej w celu zwiększenia i zrównoważenia czułości negatywowego materiału światłoczułego w większym zakresie częstotliwości fal świetlnych szlachetne techniki fotograficzne słownik.
Działanie Fotograficzne Techniki Szlachetne znaczenie w Słownik na S .
