Definicja Od praw naturalnych do praw człowieka

Definicja OD PRAW NATURALNYCH DO PRAW CZŁOWIEKA: Człowiekowi przynależne są pewne prawa wynikające z jego natury. Prawo do życia jest niepodważalnym prawem każdego człowieka, podobnie jak prawo do wolności czy własności. Pierwsze nowożytne zapisy dotyczące praw człowieka pojawiły się w XIII wieku w Anglii. W 1215 roku Jan bez Ziemi wydał Ogromną Kartę Swobód, odpowiednio z którą żaden człowiek nie mógł być uwięziony, pozbawiony majątku czy wygnany bez prawomocnego wyroku. Wyrok taki mógł być wydany poprzez ludzi mu równych albo z mocy prawa krajowego. Następne zapisy dotyczące praw człowieka odnaleźć można w konstytucji amerykańskiej z 1787 roku i uchwalonej w tym czasie we Francji Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela. W XIX wieku państwa europejskie zniosły niewolnictwo, uczyniły to także Stany Zjednoczone (po wojnie secesyjnej). W Polsce prawa człowieka początkowo powiązane były z ochroną własności rycerskiej i szlacheckiej. W XV wieku przyznano szlachcie różne przywileje. W 1422 roku ogłoszono przywilej czerwiński, gdzie władca gwarantował nietykalność dóbr szlacheckich i to, iż nie zajmie majątku szlachty bez wyroku sądu opartego naprawach pisanych. W późniejszych latach ogłoszono następne przywileje: brzeski(1425), jedliński (1430) i krakowski (1433), gdzie potwierdzone zostały wszystkie do chwili obecnej ogłoszone gwarancje. W wyniku szlachta zdobyła także prawo do nietykalności osobistej i majątkowej. Odtąd szlachcic mógł zostać uwięziony jedynie opierając się na wyroku sądu albo jeżeli został schwytany na gorącym uczynku w trakcie dokonywania przestępstwa kryminalnego. Szlachta zdobyła więc immunitet i tak zaczęła się tak zwanyzłota wolność szlachecka, kojarzona aktualnie z samowolą i obojętnością na kwestie ogółu. Przypadek wymieniła się wspólnie z pojawieniem się Konstytucji 3 Maja, która nadawała przywileje również mieszczanom. Jednak dopiero Konstytucja Księstwa Warszawskiego wprowadziła zasadę równości wobec prawa także dla chłopów, którzy dotychczas byli pomijani. W Konstytucji z 1921 roku obywatelom Rzeczypospolitej gwarantuje się równość wobec prawa, ochronę życia, wolności i mienia i sądzenie poprzez niezawisłe sądy. Od tej pory to ustawy obowiązujące miały być fundamentem postępowania przeciw obywatelowi, a dręczenie fizyczne jako kara było zabronione. W konstytucji mówi się także o wolności słowa, koalicji, prasy, sumienia, wyznania, edukacji i nauczania. Jest także mowa o nietykalności mieszkania, wolności zamieszkiwania na terenie Polski, tajemnicy korespondencji. Konstytucja obejmowała także mniejszości narodowe. Co ciekawe, w konstytucji tej istnieje także zapis o ochronie pracy, bezpłatnej nauce i prawach związanych z macierzyństwem. W późniejszym okresie Polska ratyfikowała konwencję o zwalczaniu: handlu żywym wyrobem, handlu kobietami i dziećmi, niewolnictwa. W momencie międzywojennym w prawie polskim kładziono nacisk na prawa mniejszości narodowych. Po II wojnie światowej dołączono prawa powiązane z ochroną zdrowia i zdobyczami kultury. Narzucony narodom Europy Środkowej mechanizm polityczno-socjalny założył podporządkowanie praw jednostki prawom zbiorowości, pojmowanym jako dominacja totalitarnie rządzącej partii komunistycznej. Wtedy także prawa człowieka w Polsce były nagminnie łamane. W momencie tym pozbawiano Polaków fundamentalnych praw: do wolności, własności, do życia.przypadek zmieniała się dopiero po 1989 roku. Jak pisze Wiktor Osiatyński w artykule Demokracja a prawa człowieka: „zbrodnie ludobójstwa odrodziły koncepcje praw natury”. Naruszenie wszelkich fundamentalnych ludzkich praw, eksterminacje Żydów, obozy koncentracyjne i obozy pracy,bezprawne egzekucje na ulicach i w lasach to oblicze II wojny światowej. „Dla ich osądzenia trzeba było odwołać się do normy wyższego rzędu: praw natury, które przywołano w Norymberdze”. W nauczaniu Jana Pawła II bardzo regularnie przejawia się motyw godności osoby ludzkiej jako fundamentu wszelkich praw, co znajdujemy nie tylko w encyklikach. Należy podkreślić, iż ochrona praw człowieka, ich uznawanie bezwzględnie na wyznanie czy narodowość jest w pewnym stopniu zasługą chrześcijańskiego dziedzictwa Europy.W encyklice Dives in Misericordia (O Bożym Miłosierdziu) czytamy: „Tak więc w okolicy świadomości zagrożenia biologicznego rośnie świadomość innego zagrożenia, które bardziej jeszcze niszczy to, co istotowo ludzkie, co najściślej powiązane z godnością osoby, z jej wewnętrznym prawem do prawdy i do wolności”. W dalszej części mowa jest o różnicach pomiędzy społeczeństwami i wewnątrz nich, kiedy z jednej strony są ludzie zasobni, żyjący w dostatku, a z drugiej widać ekipy głodujące, pogrążone w nędzy. Edukacja moralna Kościoła jest zakorzeniona w dziedzictwie filozoficznym świętego Tomasza, którego edukacja stanowi fundament katolickiej wykładni moralności i edukacji socjalnej. Nakazy moralne wynikają z konkretnego postrzegania istoty ludzkiej, podlegającej nakazom prawa naturalnego. Wg świętego Tomasza: „prawo stanowione tylko w takim stopniu jest autentycznym prawem, w jakim jest zakorzenione w prawie naturalnym; jeżeli zaś w czymś kłóci się z prawem naturalnym,nie będzie już prawem, ale niszczeniem prawa” (Summa teologiczna, 1-2q.95a2). Odpowiednio z edukacją Kościoła prawo naturalne zostało nam dane poprzez Boga, podobnie jak zdolność jego odczytania dzięki rozumu. Ma ono nam pomóc znaleźć odpowiedzialny sposób korzystania z wolności. Kluczowe sformułowania tego prawa wylicza dekalog. Warto pamiętać Prawa człowieka to są powszechne prawa moralne o charakterze fundamentalnym, przynależne każdej jednostce w jej kontaktach z krajem. Definicja praw człowieka opiera się na trzech założeniach: - każda władza jest ograniczona, - każda jednostka posiada sferę autonomii, do której nie ma wstępu żadna władza, - każda jednostka może zasadnie domagać się od państwa ochrony jej praw. [Wiktor Osiatyński, Wprowadzenie do praw człowieka] Definicje - encyklika – pismo wystawione poprzez głowy Kościołów (papieża, patriarchę), skierowane do wiernych